Week 1

Alweer bijna een week voorbij en ik ben slechter geworden in het bloggen over de jaren. Mijn excuses daarvoor en een verklaring heb ik niet dus bespaar me de vragen. Diep in mijn geheugen moet ik alweer graven maar de hoogtepunten zal ik even voor jullie uitstallen.
Afeglopen zondag ben ik weer naar de sunday celebration geweest in Glide Methodist Church samen met Pien. Was weer een mooie mis waarin de grote man Cecil Williams werd geprezen voor 45 jaar fantastisch werk.

Ook ga ik vaak wandelen met Pien, sheila en soms Willem. We gaan dan voornamelijk naar Pacifica, Fort Funston of Stern Grove, allemaal prachtige natuurgebieden in en nabij San Francisco waar je heerlijk kunt wandelen en de hond uit kan laten. Hier enkele foto´s van begin deze week van Pacifica

Pien en ik zijn maandag naar een optreden van Toshio Hirano geweest in Amnesia bar. Dit is een klein jodelend japans ventje met gitaar en bretels die country folk muziek speelt en zingt. Een karikatuur van zichzelf. En geloof het of niet, het was echt heel erg leuk. De bar was stampvol met jeugdige vlotte bierdrinkende fans die na elk nummer luidklappend ´we love youuu´ riepen. Hier een glimp:

Dinsdag heb ik voor het eerst vrijwilligerswerk gedaan bij Glide. Je kan je via internet opgeven om te helpen bij het uitdelen van maaltijden wat 3 keer per dag gedaan wordt. Ik had me opgegeven voor het avondeten en moest daar van 3pm tot 6pm zijn. Ik heb 2 uur lang als een gek witte kool achter elkaar op dienbladen geschept en zo hielpen er ongeveer 15 vrijwilligers mee. Zwaar maar fantastisch werk. Daarna is de mogelijkheid om te blijven eten, wat ik nog niet gedaan heb. Ik ga er vanavond weer heen en dan hoop ik te blijven en meer te weten te komen over het werk, de medewerkers en de clienten.

Aankomst

Het vliegtuig landt en ik kom weer op adem. Net vanaf Frankfurt 10.5 uur gevlogen en ik voel me verwend. En nog niet eens omdat ik buiten het seizoen om 10 weken in de VS kan zitten. Nee, om verschillende redenen. Ten eerste omdat ik niet mijn eigen schermpje had om zo scheel te kijken om lekker in slaap te kunnen vallen. De dichtstbijzijnde hing zo dat ik alleen maar kleuren in elkaar zag overlopen en de tweede hing zo ver dat ik lange tijd dacht dat ik naar de film Ants keek. Maar het was Up vervolgd door Ice Age 3 en welke animatieliefhebber heeft ze nou nog niet gezien dus dat was gelukkig ook geen optie. Tja, wat dan? Geen 1 kruiswoordpuzzel af te maken zonder te spieken en geen digitaal yatzee met een score hoger dan die van Car. Dat verveelde dus al na een klein uurtje.... Hmm wat is die lucht? Kon iemand het even niet meer inhouden? En het werd steeds penetranter en mijn god de blaadjes van de puzzel krulden alsof ze brandden. Ik keek langzaam naar links en daar zat de boosdoener, een aandoenlijk alleenreizend omaatje die als een rebelse tiener de readers digest aan het lezen was. Elke keer als haar ogen even dicht vielen kwam de groene damp weer mijn kant op. Okee fijn, nu was ik ook nog eens misselijk de hele vlucht lang dus lezen zat er mede door de aanhoudelijke lichte turbulentie ook niet in. Slapen was ook mijn favoriet niet omdat ik voor mijn gevoel overdag aan het reizen was. Dussssssssssssssssss... Na een hoop vooruitgestaar en uitmijnneusgepeuter kwamen we kokhalzend en stinkend weer aan de grond van San Francisco en het is een Godswonder dat ik zo in een keer door de douane en security kwam. Heeft u vlees bij zich? Nee hoor, riepen de frituur-klare van Dobbe kroketten vanuit onder in mijn koffer. Dus nadat Pien en Willem me hadden opgehaald en thuis hadden gebracht hebben we die lekker opgepeuzeld onder het bijkomende genot van een voor mij nieuw spel 'bananarama' en een glaasje bubbels. Een intense reiniging en een aai aan Sheila en Napkin later ging ik liggen en was weg. Een uur geleden werd ik wakker in de oude kamer van Willem in een heerlijk bed: 03:00 uur. Damnit.. Ga nog maar even een tukje proberen te doen.